Deze column schreef ik in augustus 2021 voor onze dorpskrant De Boerhoorn in Schoonloo.
Het is iets voor zevenen, woensdagavond. Ik stap op mijn fietsie richting het voormalig korfbalveld van Schoonloo. Op deze plek is mijn sportcarrière begonnen. Op dit veld probeerde ik als welp de zwartwit geblokte immens grote bal in het korfje te mikken. Fantastisch toch, lekker ballen in eigen dorp. En op zondag kijken bij het grote mensen korfbal. Nog steeds hoor je “Ooh woon je in Schoonloo, daar heb ik vroeger gekorfbald tegen WIK”. “Willen is kunnen” schater ik dan enthousiast.
Met een groeiende groep liefhebbers spelen we op deze zelfde plek twee keer per week een potje beachvolleybal. Het gaat er fanatiek maar vooral gemoedelijk aan toe. Het nieuwe speciale beachzand geeft ons volop de kans om in het zand te duiken. Nog net die bal redden, prachtig. Lekker ballen.
En zo bedenk ik mij dat bijna al mijn sportieve bezigheden rondom een bal zijn georganiseerd. Zelfs als ik af en toe naar peut Jeroen ga is een bal in de oefenzaal niet weg te denken. Ook met onze viervoeter Dex trap ik regelmatig een balletje in de tuin. Op een blauwe maandag heb ik ooit mijn golfvaardigheidsbewijs gehaald. Ik zal tijdens het wandelen ook eens een bal meenemen.
Na mijn korte carrière bij WIK ben ik doorgebroken als spits bij S.G.O. in Grolloo. Het was niet mijn snelheid waarmee ik het verschil maakte. Met name mijn traptechniek en inzicht brachten mij ooit richting topscoorder van het seizoen. Wat een plezier hadden we tijdens de trainingen en wedstrijden. Menig teamgenootje was ook je klasgenootje en dorpsgenootje. We kenden elkaar allemaal en trokken veel samen op. Zelfs toen we naar de disco mochten, deden we dit samen. Heerlijke tijd. Samen lekker ballen en lallen.
Het is inmiddels 20:30 uur en nog steeds meppen we er hevig op los. ”Ah, nog één potje” roept er iemand. Er wordt enthousiast ingestemd en de teams worden opnieuw verdeeld. De meegebrachte blauwtand speaker speelt opzwepende muziek zodat ik nog net iets hoger kan springen en nog net iets verder kan duiken. Heerlijk avondje zo.
Na mijn hoogtij dagen bij het voetbal ben ik eens gaan meetrainen met de volleybalheren van S.G.O.. Voor dat ik het wist speelde ik mee in de Nevobo competitie. Mooi compact zaaltje, fijne teamgenoten en vooral een heel leuk spelletje. Bij volleybal kwam het iets minder aan op snelheid maar meer op tactiek, reactievermogen en ook een beetje kracht. Dit paste deze linkspoot wel.
Na een klinkklare zege in het zware zand stap ik voldaan op mijn fietsie richting huis. Ik hoop ‘het ballen’ nog lang te mogen blijven doen. Maar onder douche vraag ik me af: “Zou ik ooit bij biljarten gaan?”
